پستها
امروزه در اکثر مقالات و نوشته های دوستان ۹ ماه سبز شده یا بهتر بگویم ۹ ماه مبارز كه اكثر قريب به اتفاق آنها از جوانان و عزيزاني هست كه حتي زمان جنگ و اوايل انقلاب به دنيا نيامده بودند به کرات دیده و شنيده و خوانده میشود كه :
***شما در اون طرف نشتین دارید میگوید لنگش کن **
یا
** شما که خارج دارید عشق و حال میکنید حق نظر ندارید **
یا
** خیلی راست ميگوييد بیاین اینجا و از اون طرف برای ما نظر ندهید **
یا
** شما حق نظر ندارید ما اینجا داریم همه بد بختی هارو میکشیم و شما دارید اونجا عشق و حال میکنید **
یا
** شما خارج نشینها حرف نزنيد
یا
** شما تو خارج دارید راحت زندگی میکنید لازم نکرده نظر بدهید
**
اين دوستان فراموش كرده اند كه ما از كره مريخ به خارج نرفتيم و براي مسافرت و ديدن تور هاي تفريحي از كشور خارج نشديم بلكه مارا از كشور و وطنمان بيرون راندند , البته این عزيزان از این فرا تر رفته و نظر خود را جمع میبندند و از کلماتی مانند(( ایرانیها این را میخواهند)) يا ((ایرانیها از این خوششان میاد)) یا ((ایرانیها امروز فعلا اين عقیده سیاسی را دارند)) استفاده ميكنند که البته من به عنوان یک ایراني یاد ندارم که ما وکالت ایران را تا به امروز به کسی سپرده باشیم که دوستان از طرف کل ۷۲،۰۰۰،۰۰۰ میلیون ایرانی نظر میدهند
البته من تا حدودی به این عزيزان حق میدهم چرا که خود من تا قبل اینکه پا به خارج بگذارم همینطور فکر میکردم و فکر میکردم آنها که در خارج زندگی میکنند حق نظر ندارند چرا که این ما بودیم که ۸ سال جنگ تحمل کردیم این ما بودیم که زیر موشکهای صدام بودیم این ما بودیم که شلاق خوردیم و زندان رفتیم و از این جور افکار ولی وقتی خودم پا به خارج گذشتم فهمیدم که اصلا این داستانها نیست البته بعد سالها سختی روزهای خوب هم هست و منکر اون قضیه نیستم ولی به راحتی بدست نمیاد و من مطمئن هستم دوستان در ايران روزهاي بهتر از آن را دارند
من بعد خروج از ايران تازه فهمیدم آن تبلیغها و برنامههای لوس آنجلسی و تبلیغات تلویزیونی همه سرابی بیش نیست و یک جماعت کوچیک و خاصی هستند که اکثرا هم یا قبل انقلاب از ایران خارج شدند یا همان روزهای اول انقلاب و حتي ۰.۵% از کل ۸،۰۰۰،۰۰۰ میلیون آواره ايراني خارج از کشور را تشکیل نمیدهند
حال صحبت من با شما دوستان و هموطنان داخل ايران این هست که آیا شما فکر میکنید ما خارج نشینها همه برای کنسرت لیلا فروهر یا داریوش از کشور خارج شدیم؟ آیا فکر میکنید که ما همه اینجا از صبح تا شب داریم پول مفت از کشورهای خارجی میگیریم و شبها از این کلاب یا دیسکو به اون دیسکو میریم؟ آیا شما فکر کردید که ما اینجا از صبح تا شب داریم شراب میخوریم و میگردیم و میرقصیم و راحت زندگی میکنیم؟؟
تا بحال شده پدر یا مادر یا برادر یا خواهر یا عزیز از دست بدهید ولی نتوانید در آخرین لحاظت زندگی کنارش باشيد ؟ یا حتا حق رفتن به مزار یا خاک سپاری را هم نداشته باشید؟؟؟
تا بحال شده برای داشتن سر پناه از این خونه به اون خونه در بدر باشيد و بعضی وقتها مجبوری در خیابان بخوابید؟
تا بحال شده به خاطر رنگ پوست یا لهجه از سر کار یا محلهای عمومی اخراج شده باشید؟
تا بحال شده به شما بگوید تروریست ، قاتل، کثافت، اشغال، و شما حتي حق دفاع از خودتون رو هم نداشته باشید؟
تا بحال شده که ۸ یا ۹ سال در اردوگاههای پناهندگان زندگی کرد باشيد؟ جایی که روزی ۲ وعده غذا بخور نمير بخورید و اتاق خواب خود و مادر يا خواهر خود را با ۱۰ نفر دیگه قسمت کنید؟
تا بحال شده کسی شمارو از خونه خودتون بیرون کنه و شما حق این که به خانه خودتان بر گرديد را نداشته باشيد؟؟ حق اينكه حتي پدر یا مادر خودتان را ببینید را نداشته باشید؟
من اگر از اين سئوالها بخواهم بکنم تا فردا تمامی ندارد اينجا مسابقه كي از كي بد بخت تره نيست , درسته شما عزیزان داخل ایران هم زندگی بهتر از ما نداشتید ولی این حق را به ما بدهید که زندگی ما هم بهترازشما نبوده به یاد داشته باشید ما هم همه اون سختیهایی که شما کشیديد را کشیدیم و ما هم از همان كشور آمديم به اضافه غم غربت و مشکلات غربت به یاد داشته باشید از این جماعت خارج از ایران همه ۳۱ سال نیست كه از ایران خارج شدند و خیلی ها هم سختیهای جنگ و دوران خفقان ایران را چشیده اند و بر عکس بعضیها که سالی یک دفعه برای تفریح به ایران سفر میکنند حق بر گشت به خاک وطن خودشون ندارند , به یاد داشته باشید که در این برنامه های لوس آنجلسی ۸،۰۰۰،۰۰۰ نفر شرکت نمیکنند و آنها برای جلب مشتری و بیننده از مشكلات و بد بختیهای ما اینجا برای شما صحبت نمیکنند
دوستان و هم وطنان عزیز ما ایرانيان چه خارج چه داخل همه دارای حق رای میباشیم و همه یک رای داریم امروز ما باید بیشتر باهم متحد باشید تا به دنبال تفرقه و جدایی, به ياد داشته باشيد براي مبارزه با این جانیان ما همگی به کمک تک تک ایرانیان چه داخل چه خارج احتیاج داریم, بیایید این کینه ها و عقده های شخصی کنار بگذاریم و بیاد داشته باشید که روز رای گیری همه ما ۱ رای بيشترا نداریم و برای شما که در ایران زندگی کرديد هيچ رای اضافی وجود نخواهد داشت, بیایید یاد بگیریم کینه ها رو کنار بگذاریم و از تجربيات همديگر استفتاده كنيم و دست در دست هم برای آزادی ایران تلاش کنیم, در عرضه ۳۱ سال اخیر صدای ایرانیان خارج به علت تبلیغات جمهوری اسلامی و تلویزیونهای مسخره ایرانی خارج از کشور بگوش هموطنان داخل نرسیده بیایید حداقل از این محیط مجازی که محیطی هست که ما میتوانیم باهم مستقیم در تماس باشیم و از مشکلات هم باخبر بشیم استفاده کنیم و از هر امکاناتی برای آزادی وطنمان تلاش کنیم به یاد داشته باشید برای باز سازی ۳۱ سال خرابی کشورمان ما به فرد فرد ایرانیان احتیاج داریم چه خارج چه داخل بیایید به جای این رنگ بازي ها و کینه ها و اختلافها باهم یکی باشیم و ياد بگيريم كه از طرف ۷۲ میلیون نظر ندهیم
در فردای ایران چه آقای موسوی باشه چه آقای شاهزاده رضا پهلوی چه رجوی یا هر فرد دیگه این رای ** ((( اکثریت ))** هست که نظام آینده را مشخص میکند نه این نظرهای اینترنتی و این رای تک تک ما هست که آینده کشورمان را روشن میکنه نه هیچ فرد یا گروه یا عقیده سیاسی خاصی ,قدم اول یک کشور دمکراتیک احترام به يكديگرميباشد بيآيد حداقل یاد بگیریم در قدم اول به هم احترام بگذاریم ,
چرا که در آخر همه ما ایرانی هستیم
بابک
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر